Samenwerken met een ritueel begeleider

1+1=3 Oftewel, wat samenwerken met een ritueelbegeleider brengt...

Nog niet eerder was het ervan gekomen. Het inschakelen van een ritueelbegeleider bij een van "mijn" uitvaarten. Maar onlangs kwam het er toch van.

Ik was gevraagd een familie te begeleiden in verband met het plotseling overlijden van hun 88-jarige moeder. Nadat alle praktische zaken geregeld waren, kwamen we toe aan het vormgeven van de afscheidsbijeenkomst. Moeder had nooit willen praten over ouder worden, fysieke ongemakken werden weggewuifd, laat staan dat ze met iemand haar gevoelens deelde over haar levenseinde. Tot verrassing van de kinderen bleek dat hun moeder wel ooit een wilsbeschikking had ingevuld. Daarin stonden bruikbare wensen beschreven, fijne woorden voor de kinderen en kleinkinderen, maar ook de tekst: Geen foto op de kist!! (met uitroeptekens en zelfs dubbel onderstreept). Dat was duidelijke taal.

Maar een dilemma leverde dit wel op. De zoon des huizes was in zijn hoofd namelijk al helemaal bezig met het samenstellen van een mooie fotopresentatie. U kent ze wel, zo'n PowerPointpresentatie waarbij het leven van de overledene in vogelvlucht voorbij komt, vastgelegd in dierbare momenten. De muziek uitkiezen was gelukkig geen probleem. Er werden al snel vijf toepasselijke stukken bij elkaar gezocht.
Sprekers? Niemand van de familie dacht dit aan te kunnen.

En toen? Een bijeenkomst in de aula van het crematorium vullen met alleen maar vijf muziekstukken? Dan zaten we wel heel snel bij de koffie....

Het was het juiste moment om het beroep van ritueelbegeleider aan de familie uit te leggen. Een ritueelbegeleider heeft er zijn of haar vak van gemaakt om de gevoelens en herinneringen van een familie op een bijzondere, mooie manier in woorden en rituelen uit te drukken. Als het de familie, om welke reden dan ook, niet lukt om zelf invulling aan een dienst te geven, dan kan een ritueelbegeleider ze daarin bijstaan.

En zo kwam Marian van Til, van LIEFDEVOL Ritueelbegeleiding (http://www.liefdevol.net), bij "mijn" familie voor een gesprek. Ze luistert vol aandacht en stelt de juiste vragen. De familie begint met praten. Delen hun gevoelens en herinneringen met elkaar. Iets wat in sommige gezinnen niet vanzelfsprekend is. Zoals de zoon het aan mij verwoordde: "Alleen het fijne voorgesprek met Marian, samen met mijn zussen, was het al meer dan waard".

Wanneer iedereen zijn verhaal over het leven van hun dierbare verteld heeft, vangt Marian alles samen in een Levensverhaal (ook wel In Memoriam genoemd). Als de familie dat wil, draagt zij het verhaal tijdens de afscheidsbijeenkomst voor. Ook de uitvaartbegeleider kan dit desgewenst van de familie overnemen.

Zo kwam het dat ik dit keer samen met Marian de bijeenkomst ingevuld heb. Door het ontstane vertrouwen in een mooie dienst, lukte het de zussen en kleindochters ook nog om hun liefde voor hun moeder en oma in woorden te vatten. Het werd al met al dus een zeer complete, prachtige bijeenkomst waarbij de overledene, terwijl wij luisterde naar haar lievelingsmuziek, helemaal de hoofdrol kreeg die ze verdiende.

In het bedrijfsleven wordt vaak gesproken over een win-winsituatie of 1+1=3. Ook in de uitvaartwereld kan ik beamen dat samenwerken absoluut loont en het meer oplevert dan wanneer ieder voor zich bezig is. Wanneer de juiste partners gevonden worden, geloof ik dat je samen echt een meerwaarde kan betekenen voor families. Bedankt Marian!